Łabędź niemy (cygnus olor)

 

Najpopularniejszy w Polsce gatunek łabędzia. Można go spotkać na wielu stawach, jeziorach czy nawet rzekach.

Szczególnie ciekawa jest jednak jaśniejsza odmiana nazywana odmianą polską (cygnus olor immutabilis, polish mute swan). Młode łabędzie odmiany zwykłej są szare, niektóre fragmenty działa mogą taki pozostać nawet przez lata. Stąd zresztą bajka o brzydkim kaczątku, bo faktycznie łabędzie te wyglądają inaczej, niż białe dorosłe osobniki, do których jesteśmy bardziej przyzwyczajeni. Osobniki odmiany polskiej jednak są śnieżnobiałe od początku. Z tego powodu były kiedyś chętnie hodowane na stawach arystokracji, po prostu były ładniejsze od początku. Ich kolor spowodowany jest dość rzadką mutacją genetyczną. Nawet, jeśli oboje rodzice byli tej odmiany, góra połowa młodych będzie do niej należała (samiczki częściej, samce rzadziej). Ale zdarza się to również (choć im więcej pokoleń przerwy, tym mniejsza na to szanse), jeśli przedstawicieli tej odmiany nie było od wielu pokoleń. Dorosłe osobniki różnią się od odmiany zwykłej tylko kolorem nóg (bardziej różowe, niż szare) i nieco jaśniejszym dziobem.